Dag 2

Vanochtend werd ik (Saskia) wakker, maar dan ook klaarwakker. Gevalletje jetlag. Mooi moment om de blog van de vorige dag te schrijven. Daarna geprobeerd nog wat te slapen, Cyriel ronkte nog zo gezellig naast me. Maar helaas, dat ging hem niet worden. Dus over naar plan B. Ik ben geen echt ochtendmens, maar de sfeer van een stad in alle vroegte vind ik fantastisch. Ik had Cyriel de avond ervoor al gewaarschuwd, als je wakker wordt en ik ben er niet, dan loop ik op de Strip. 

En zo geschiedde het... zonsopgang was om half 7. Dus ik ben om 6 uur door het hotel gelopen naar de Strip. Het was rustig in het hotel, maar ik was zeker niet de enige die op was. Deze stad slaapt werkelijk nooit. Het was zo rustig buiten dat ik midden op de straat stil kon staan om foto's te maken. Deze  staan op het fototoestel, dus die volgen later. 

Op de weg terug naar de kamer heerlijke espresso met een donut gehaald bij de Starbucks voor ons beide. Voor een koffieleut als Cyriel is wakker worden met een verse espresso een gelukzalige ervaring :).

Na het ontbijt zijn we naar het beroemde welkomstbord van Las Vegas gereden. We vonden dat het nu toch echt wel tijd werd voor een foto voor dat bord, het is al de 3e keer dat we hier zijn. 

Vanaf daar heb ik het stuur over genomen van de huurauto om naar de Walmart te gaan voor wat boodschapjes. Wat een fantastische bak! Hebben hebben hebben! Wat rijdt dat zeg..

Nog bruisend van de energie besloten we een outletcenter onveilig te maken. Dus op naar Premium outlet South. Inmiddels was de temperatuur buiten opgelopen tot boven de 30 graden, binnen was het KOUD. Komop mensen, airco is lekker midden in de woestijn, maar met je korte broek rondlopen in een ijskast is niet fijn. Van pure armoe moet je wel kleding passen om het maar een beetje warm te krijgen. Mmmm... Is dat misschien de achterliggende gedachte? We kwamen wel met een onverwacht grote buit naar buiten...

De temperatuur was inmiddels nog verder gestegen en er was een aardige wind komen opzetten. Van de zomer hadden we volgens  Renier van den Berg een keer last van een föhnwind in Nederland. Ik kan mij die dag nog herinneren. Maar even serieus Reinier, dat was een verkoelend briesje vergeleken met dit. Heel apart gevoel zo'n hete wind op je huid.

Terug bij het hotel hebben we de auto weer geparkeerd bij valet parking. Wat een luxe is dat en geen gedoe met lange afstanden lopen van de parkeergarage naar je kamer. Ze zijn hier sowieso erg van het luxe. Als we straks thuis zijn moeten we weer opnieuw leren een openbaar toilet te bedienen. Hier spoelen ze automatisch door, de zeep en water werkt ook op sensor. 

De rest van de dag hebben we doorgebracht met een aantal hotels te bekijken, waaronder de Wynn en Palazzo. Lekker wat gedronken bij de beste hamburgertent op de Strip, de Stripburger. En om 8 uur ging bij mij het lichtje uit. Cyriel heeft me nog naar beneden weten te slepen voor een snel hapje en ben daarna op bed ingestort. Om vervolgens weer om 4 uur klaarwakker te worden met een ronkende Cyriel naast me. Dus maar de blog van dag 2 geschreven. Hé? Heb ik dit scenario niet eerder gehoord?

Op de tafel vonden we trouwens een klein presentje van het hotel om ons te feliciteren met ons huwelijk. We gokken dat dit geregeld is door de dame die ons hielp bij het inchecken. Die was ook net getrouwd.

Lekkere cocktail bij de Stripburger. Kwam trouwens hard aan. Dat bleek toen ik tegen de serveerster wilde zeggen dat ze het wisselgeld mocht houden. "Keep the change"  zou het meest logisch zijn, "it's ok" kan ook nog. Maar "it's good so" is werkelijk het meest erge steenkolen Engels dat je kunt verzinnen. En na deze cocktail was dat ook precies wat ik deed (bloos).